Kenia nieuws september 2024
……Vanaf Nanyuki reist Ezechiel met ons mee. En wie is Ezechiel, denk je nu misschien? Hij is een jongeman die uit Olturot komt en leraar is. Ook is hij de vader van het zoontje van Grace Ntonisan (Educatiefonds)– het meisje wat in form 3 zwanger werd en een schooljaar moest herhalen. Vorig jaar slaagde ze alsnog met het mooie cijfer B-. Ezechiel heeft besloten om voor enige tijd terug te gaan naar school om zelf verder te leren terwijl Grace op hun zoontje Elias past. Volgend jaar hoopt Grace zelf verder te kunnen gaan met college als hun zoontje groot genoeg is.
‘Wie uw naam kent, kan op u vertrouwen, u verlaat niet wie u zoeken, Heer’. (Ps. 9:11)
Dag 2: Dinsdag 27 augustus 2024 ‘Welkom in Samburu County’
En zo ‘begint’ onze reis naar Olturot. Onze reserve band is in Nanyuki gemaakt en we kunnen s’morgens om 8 uur vertrekken. Onderweg kopen we groente voor de komende 3 dagen, want die zijn nog altijd heel beperkt beschikbaar.
We bereiken het bord met ‘Welcome to Samburu County’, wat altijd een soort bijzonder warm gevoel geeft. Al gauw komen we kinderen – jonge herders – tegen die om water vragen. We hebben van huis 23 liter met flessen water meegenomen om weg te geven, waar ze erg dankbaar voor
zijn. Om 4 uur ‘smiddags arriveren we in Kargi waar we even een ‘pit stop’ houden, we kopen wat frisdrank en een snack en zetten vervolgens het laatste deel van onze reis voort.
We rijden door de woestijn en er is een soort zwart grof grind op de weg gelegd. Ik rijd voorzichtig, maar nog niet voorzichtig genoeg en ja hoor, ‘pang!’ we hebben een lekke band. Gelukkig hebben we Ezechiel bij ons en met z’n tweeën lukt het hen om in 30 minuten het reserve wiel te verwisselen.
Om 6.30 pm arriveren we, net voordat het donker wordt. Tot onze grote verrassing is Jenisa in Olturot en komt naar de auto toegerend, ook zij is totaal verrast ons te zien. s’Avonds komt ze langs met een vriendin en brengt mandaazi en chai. We gaan vroeg slapen, maar wanneer ik naar het toilet ga zie ik dat pst. Stanley en pst. Terry ook zijn gearriveerd. Ik begroet ze even en we zien elkaar morgen…
Dag 3: Woensdag 28 augustus 2024 ‘Bezoek aan het Borehole Project Olturot’
Vanmorgen bezoeken we samen met pst. Stanley de ‘borehole’, de zonnepanelen en de watertoren waarvoor we de afgelopen 1,5 jaar fondsen voor hebben geworven. Het resultaat is geweldig! (Zie nieuwsbrief van augustus 2024 voor meer informatie)
Bij terugkomst vinden we mama Nasieku en ze heeft geitenmelk voor ons gebracht. Ik laat haar foto’s zien van de dag dat we Nasieku naar de universiteit hebben gebracht en die vindt ze prachtig!
Timothy is ook in Olturot, want hij hoeft nu alleen nog maar een praktijkperiode te doen die over 2 weken begint. s’ Middags ontmoeten we zijn vader en hij belooft een geit voor ons te slachten, uit dank voor de sponsoring die Timothy van ons heeft gekregen.
In de namiddag komen de ‘Missions of Hope’ kinderen van school en ze zijn erg blij mij te zien!
Dag 4: Donderdag 29 augustus 2024 ‘Kisima waterputten en geiten’
Gisteren heeft Timothy ons uitgenodigt om s’morgens al om 8 uur naar Kisima te gaan waar de geiten om de 2 dagen water komen drinken. Het is prachtig om te zien, een stukje traditionele Samburu cultuur die nog niet verloren is gegaan. De jonge morans putten al humment met z’n tweeën water voor de dieren op zo’n 4 meter diepte. Ze komen in groepjes om de buurt water drinken. Zo zijn ze wel 2,5 uur bezig om alle geiten water te geven. In Kisima ontmoetten we 3 broertjes van Timothy, waarvan er één moran is om zo de traditie in stand te houden. Ook ontmoetten we een broertje van Nasieku en haar vader die ook gekomen zijn om de dieren water te geven. Hij is ook enorm dankbaar voor onze steun en belooft een geit voor ons te slachten vanavond.
Wat Stichting Galilea voor deze gemeenschap aan Hoop, Hulp en Ontwikkeling betekent wordt tijdens ons bezoek meer dan eens duidelijk zichtbaar.
s’Middags lopen we nog een keer naar de watertoren, die ik graag wil beklimmen om foto’s van Olturot te maken. De 12 meter hoge watertoren is op dit moment het hoogste punt in het dorp! We bezoeken ook het nieuwe kerkgebouw van CITAM en komen daar pst. Terry tegen die ons introduceert aan de moeder van Sabrina. Ook Sabrina heeft vorig jaar examen gedaan en is afgelopen maand begonnen met de universiteit. Haar moeder heeft een baantje bij de kerk en zorgt voor het planten, water geven en bemesten van de boompjes en struiken die ze in de zendingsbasis willen planten.
s’Avonds komt de vader van Nasieku met zijn geit, die ter plaatste wordt geslacht en klaar gemaakt. Hoewel het inmiddels 10 pm is eten we samen met pst. Terry, pst. Stanley, Timothy, ‘baba Nasieku’ en zijn moran het avondeten. Het is een goed, gezellig en gezegend samenzijn!
Dag 5: Vrijdag 30 augustus 2024 ‘Omstandigheden in het zendingsveld’
Gisteren is er een ‘nieuwe’ autoband gebracht vanuit Marsabit, die in Olturot op de velg geplaatst wordt. Maar helaas….de beschikbare pomp is kapot en de band moet alsnog met een motorfiets naar Kargi gebracht worden. Ezechiel gaat met de motorfiets naar Kargi, dat is 2 uur heen en 2 uur terug vanaf Olturot!
Ondertussen hebben wij een meeting met pst. Stanley en pst. Terry en presenteren we het plakkaat met daarop de naam van onze organisatie en het project. Ze zijn er verrast en blij mee, deze gaat op de eigenlijke waterput geplaatst worden ter herinnering aan onze samenwerking. We bespreken nog het een en ander en pst. Terry haalt herinneringen op van omstandigheden waar we samen met haar mee te maken hebben gehad, vooral met de meisjes. En hoe pijnlijk dat soms was…Het heeft lange tijd geduurd voordat de Samburu bevolking haar accepteerden want ze werd steeds vergeleken met Dan en Amani die hier vòòr haar kwamen. Bovendien was ze een jonge zendelinge alleen toen ze begon – wat het nog extra frustrerend maakte voor haar. Inmiddels is ze al 6 jaar werkzaam voor CITAM Olturot en is ze getrouwd. Ze zegt ‘nu pas begin ik de vruchten van mijn werk hier te zien!’
En Carolien, zegt ze, laat de mensen in Nederland weten dat omstandigheden in het zendingsveld steeds veranderen en je daar zo mogelijk op in moet kunnen spelen. We sluiten de dag af met gezamenlijk gebed. Morgenochtend vertrekken we om 5 uur uit Olturot…Met 2 studenten en een neef van Ezechiel die meeliften op de achterbank. Mijn hart is vol van alle mooie momenten – en tegelijkertijd een beetje verdrietig omdat het alweer tijd is om naar huis te gaan…
By His grace, Carolien