Kenia nieuws september 2022 (Olturot deel 1)
Onwerkelijk…mijn moeder, al meer dan 15 jaar secretaris van Stichting Galilea, arriveert voor de 3e keer in Kenia! Hoewel het vliegtuig op tijd landt laat ze bijna 1½ uur op zich wachten voordat ik haar naar buiten zie lopen met de koffers. Wat een heerlijk moment om elkaar na bijna 4 jaar weer te zien!
‘Head of Missions’ Rev. Elias (CITAM) ontmoet onze secretaris Eddy (SG)
De volgende dag hebben we om 1 uur s’middags meteen een afspraak met Rev. Elias op het hoofdkantoor van CITAM in Nairobi. We worden hartelijk verwelkomt met een kopje koffie of thee en iets lekkers erbij. Rev. Elias legt helder uit; ‘Onze missie is in de eerste plaats om te vertellen over Christus, de bron van levend water’.
…maar het water, dat Ik hem zal geven zal in hem worden een fontein van water, springende tot het eeuwig leven (joh. 4:14)
Met een ‘borehole’ willen we ons daarnaast praktisch uitstrekken naar de manyatta huishoudens in Olturot. Als CITAM missions zullen we het water – dat met een waterput het hele jaar door beschikbaar zal zijn – ook gebruiken voor het verbouwen van groente met het door jullie geinstalleerde schaduwnet. Deze kunnen worden verkocht aan de Samburu bevolking en bijvoorbeeld ook aan de basisschool van Missions of Hope.
Voor het realiseren van een waterput slaan we graag de handen ineen met Stichting Galilea!
Een eerste stap is het geologisch onderzoek om te bepalen waar er naar water geboord kan worden en hoe diep. Namens Stichting Galilea heb ik bij een aantal bedrijven geïnformeerd over de kosten daarvan. Dat kan wel varieren van 7000 – 10.000 ksh per te boren meter! Mijn bevindingen zijn meegenomen in de bespreking op het hoofdkantoor van CITAM en wordt vergeleken met hun eigen bevindingen.
‘Oema’ in Olturot: ‘…het is alsof ik er kleinkinderen bij heb gekregen!
Pastor Terry met haar man Stanley (CITAM Olturot) Carolien en haar moeder (Stichting Galilea) met Sabrina en Nasieku – gesponsord door ons Educatiefonds
We doen er deze keer zeker 6 uur over van Marsabit naar Olturot……een afstand van maar zo’n 135 km – de 1e helft over een erg rotsachtige weg en de 2e helft door woestijnachtig gebied. Moe van alweer een lange reis komen we zaterdag om een uur of 6 s’avonds aan bij CITAM Olturot, waar pst. Terry ons ontvangt en Sabrina en Nasieku ons hebben opgewacht! Ze noemen haar al snel ‘Oema’, die blij verrast is met het zien van de meisjes. Jenisa is met ons meegreisd vanuit Nakuru en slaapt bij haar familie in de manyatta.
Een feestelijke kerkdienst met ‘kamelendans’
Zondagochtend begint de kerkdienst om 10 uur en we hebben een feestelijke bijeenkomst! Er wordt gezongen in Samburu, Kiswahili maar ook wat in het Engels. De kinderen, jongeren en vrouwen uiten hun blijdschap ter gelegenheid van ons bezoek met wat ze de ‘kamelendans’ noemen. Het is een soort volksdans en doet een beetje denken aan Bijbelse reidans. Jenisa, Sabrina, Nasieku en ook Jenisa’s moeder nemen hier deel aan.
De vrouwen bewegen hun hoofd, nek en lichaam net als kamelen dat doen wanneer ze dansen. Het valt me op dat er meer jongens en mannen in de kerk zijn deze keer. Even later worden we uitgenodigt om ons voor te stellen aan de gemeente en al evangeliserend te vertellen waarom we hier zijn. Onze secretaris – en mijn moeder – neemt het woord en alsof ze dit dagelijks doet vertelt ze over de liefde van God die ons bij elkaar heeft gebracht. De ‘pastor’ heeft het ook over liefhebben, en wie is nou je naaste? En wat kun je voor hem of haar betekenen?
By His grace, Carolien
